Ağlamak Şiiri - Hikmet Taşbilek

Ağla oğlum ağla çekinmeden.
Ağla kızım ağla, geldiği gibi içinden.
Gülmek kadar, ağlamak da var hayatta,
Sevince, kedere, kadere...
İnsan oğlusun sen,
Bırak aksın göz yaşın.
Sel olsun akıp insin...
İnsin ki kimseyi ağlatmayasın,
Hüzünle, elemle...
Arkasından kahkahalar olacaktır elbet...
Evladını son yolculuğuna uğurlayan,
Bir babadır bazen de ağlayan.
Hıçkırıklar içinden gelen damlalar,
Söyleyemediği kelimelerin anlamını taşır...
Kimi zaman da giden sevgiliye dökülür yaşlar,
Her damlası tez kavuşma isteğini taşır…
Ağla, evladım!
Başarına ağla, yasına ağla, ayrılığa ağla...
Hıçkırıklar melodin olsun.
Yaşlar yüzünden dökülüp özgürce insin,
Müjdecisi olsun güzel günlerin...
Bugün ben de ağladım.
Büyüdüğüme ağladım, 
Kaybettiklerime ağladım...
Gülümsedim ardından, 
Yaşlar akmaz ise, olmazmış mutluluk.
Ağlamak, yaşamdır, yaşamaktır, yaşatmaktır...
Ağla kızım, ağla oğlum...
Hıçkırıklarla ağla, utanma,
Ağla ki,
İnsan olduğunu asla unutma.
Ağlamak olgunluğa adımdır, bilesin,
Yoksa büyümek için ağlar mıydı bebekler?