Ağlamak Şiiri - Güney Sancar

Ağlamak.
Bazen hıçkıra hıçkıra.
Bazen ciğerlerindeki son nefesi tüketircesine.
Bazen akan yaşları umursamadan ölürcesine ağlamak.

Ağladım.
Ağlarken hiç aklımdan çıkartamadım seni.
Seni ne kadar düşündüysem o kadar ağrıdı gözlerim.
Hiç kapatmadan gözlerimi;
Sana en tuzlusundan boncuklu kolyeler yaptım.
Mutlu olmam gereken günlerde bile,
Kolyeler işa ettim gözlerimdeki yaşlardan sana.
Ağladım.

Ağlarken sen de herkez gibi karşımdan öylece baktın bana.
Boş ve anlamsızdı bakışların.
Neden ağlıyorsun diyemedin,
Çünkü sebebi her zamanki gibi sendin.

Aciz ve alaycıydı gözlerin,
Saklanacak yerler arıyolardı, ama bulamadın.
Zayıftım, güçsüzdüm ne kadar ağlattıysan beni o kadar güçlendim.
Anladım ki ağlamak acizlik değil.
Anladım ve ağladım.
Yaptığım bütün kolyeleri sakladım.
Ve sana göndermek için çok sabırsızım.