Ağacımın adı sevda,
Ben sevdanın olgunlaşmamış meyvesiyim.
Sen,sanat sahibinin yarattığı en güzel Bedai'si
Ve sen,böyleysen.
Öyleyse..
Cennete koşarak gitmeliyim.
Kirletir hayat bazen gülüşlerini..
Ağlamak için çok geç gülmek için sabır..
Sana doğru koşarken burkuldu kalbim
Omuzlarından tutup kaldırabilir misin bu yükü.
Şirin şiirim sen.. kendini şair sanan ben
Böyle bir şiir ayakta da gider..
Yalın ayak...
Öyle de oldu zaten.
O gitti.
Hep çamurlu topraklardan papatyalar topladım ben.
Gözlerin kadar derin olan hayallere dizlerime kadar batmışım
Akşamdan akşama gelirsin aklıma..
Çünkü ben gündüzleri slüetinle süslüyorum rüyalarımı.
Ellerin su..
Ve ben sanırım ucu bucağı olmayan bir çöl'üm sana.
Topraktan,Ademden,Havvadan geldim sana
Çamura, ateşe, sensizliğe gidiyorum
Biliyorum..
Sen bana bir uyku kadar uzaksın
Ve ben.. Ağlamadan uyuyamıyorum..!
Kayıt Tarihi : 19.11.2015 14:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!