Gözlerimde yaş, elimde mendil, ağlıyordum
Seni sevdiğime inanmanı istiyordum
Ne kadar zor inanmıştın aşkıma
Günlerce yalvardıktan sonra
Ne güzel günler yaşadık el ele
Ne mutlu saatler geçirdik gecelerce
Dünyaya yeniden gelsek bulurduk birbirimizi
Sanıyorduk ayıramaz hiç kimse bizi
O kadar seviyorduk oysa ayrıldık
Suçlusu yok bunu kendimiz yaptık
Sevgimiz azaldı dersek: “bilin ki yalan”
Tam tersine o kadar sevdik ki taşıyamadık.
Sevmenin yükü çok ağır oluyormuş
Ömür boyu mutluluk demek bu yüzden yokmuş
Gözlerimde yaş, elimde mendil, yine ağlıyorum
Bu iki ağlamam arasında yaşananları unutamıyorum.
Kayıt Tarihi : 7.3.2008 11:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!