Ağlama yetim çocuk.........

Küçücük bir çocuk,gördüm okulda,
Çocuklardan ayrı,yalnız ortada,
Usulcacık vardım,hemen yanına,
Gözlerime baktı,hep ağlamakta.

Niye ağlıyorsun,dedim çocuğum,
Herkes oyunda bak, olmaz yaptığın,
Koşup,oyna,zıpla, haydi bütün gün,
Çocuklarla oyna,yeter üzdüğün.

Hocam çok üzgünüm, üstüme varma,
Kalbim pek yaralı, kırıktır anla,
Bilmezsin babam yok,yetimim burda,
Her şey oyun değil,yalan dünyada.

Bak sen bilmiyordum! Beni bağışla,
Seninle arkadaş, olsak okulda,
Ne zaman istersen, odama uğra,
Darılırım sakın,harçlıksız kalma.

Rahmetler olsun, annenler sağdır,
Kardeşler olmalı,ablan da vardır,
Üzülme o kadar,beteri vardır,
Sabret oku gelen, kutlu bahardır.

Keşke Hocam senin, dediğin olsa,
Babam ölünce tek, annemler kalsa,
Kardeşim,ablamlar, kucaklar açsa,
Doğru Hocam daha,beteri vardır.

Annem genç güzel, vardı birine,
Boynu bükük kaldım,yalnız evimde,
Yengelerim amcam, babamla anne,
Sessizce ağlarım, böyle halime.

Olsun pek de güzel,amcan da varmış,
Evin sıcak ocak,yemek kaynarmış,
Sana kucak açan, yakının varmış,
Üzülme o kadar,beteri vardır.

Kimsen olmasa da, verse Yuvaya,
Amcan yengen gibi, mi Bakıcı ana,
Onlar da arıyor,sıcak bir yuva,
Gel sen şükret nolur,Ey yetim çocuk.

04.11.2012//KIRIKKALE