Ağlama Süheyla Şiiri - Uğur Balcıoğlu

seni sevmemek için
sebep arıyordum ya
buldum Süheyla
saçların hiç adil değil senin
saçların zifiri karanlık
ben karanlıktan korkarım
gözlerin çok derin üstelik
sonsuz boşluk Süheyla
sırt üstü düşüyorum ben o boşluktan
uykularımda

kaç dizemi kaybettim böyle
biliyor musun
imgelerim arap saçı
yokluğun yokluğum
varlığınsa
yok kaldıramam
ağlama Süheyla

gelirsen buzullarım erir
sularım alt üst
gidersen donarım
beni böyle ısıt
güneşim ol
ne bir santim uzak
ne bir santim yakın
geceleri aydan ulaş bana
gündüzleri perdemi ışıt
ağlama

ağla anasını satayım
pınarların süzülsün yine
gamzene dolsun
taşsın sonra
gözlerime damlasın
ve karışalım
iki denizin ayrıldığı yerde
ama senin balıkların senin olsun
benimkiler benim
biliyorsun saçların zifiri karanlık senin.
dünya da öyle
bak çocuklar doğranıyor hergün
ama idama karşıyız inadına
hangi medeniyet için Süheyla
ağlama
ben de ülkem gibiyim galiba

adil olmayan dünya değil aslında
hangimiz bilir ötekinin derdini
hangimiz çocuğuna küser
bir yetimin yanında
ayağın taşa takılsa sebep ara
ama ağlama Süheyla
ağlama

isterdim ölümsüz şiirler yazayım
adam gibi sevdaların üstüne
kimsenin söylemediği sözler edeyim
de ölümsüz sevdalar nerde
sonsuzluk dediğin
ölümle başlıyor Süheyla
ölümse tepe üstü açıyor gözlerini
bir bebeğin ıngaaa...larında
sen o bebek gibi ağla Süheyla

ne güzel bir ucumun sende olması bak
istersen sehpalar kur bana
ve sen çek ayağımın altından iskemleyi
istersen hiç düşünme beni
ya da ne olacak bu şiirin sonu
düşünme
ve ağlayacaksan
dedim ya
bebek gibi ağla Süheyla
mutlu yarınlara
yalansız aydınlıklara
cennet içimizde
içimizde Süheyla

Mayıs 2006
Uğur Balcıoğlu