Ağlama Sevdiğim! Ağlarsan Şayet.....

Ağlama sevdiğim! Ağlarsan şayet,
Sevda sürmeli gözlerine yazık olur.
En nadide sevdayı konuk eden gönlüm kahrolur.
Kaşıkla topladığım içi dolu sevgilerim savrulur.
Gönül vazoma Muhammedi güller yerine dikenler konulur.
Sana bakmaya doymayan gözlerimin feri kaybolur.
Ve halim ahvalim pür yaman olur.

Ağlama sevdiğim! Ağlarsan şayet,
Düşmanlarım sevinir dostlarım üzülür.
Hayır ve hasene defterlerim dürülür.
Acınacak halim çok uzaklardan görülür.
Tüm sevdalıları ağırlayan gönlüm ezilip büzülür.
Bükülmeyen güçlü bileğim er meydanında bükülür.
Ve yaşama umudum kökünden sökülür.

Ağlama sevdiğim! Ağlarsan şayet,
Ufkum daralır basiretim körelir.
Acımasız zalim felek üstüme çok gelir.
Aşımın ekmeğimin tadı tuzu kaçar yavan olur.
Paşa gönlüm analı babalı yetim kalır.
Senin üzüntün özümü özümden alır.
Ve baharlarda gönül dağlarım karlanır.

Ağlama sevdiğim! Ağlarsan şayet,
Gönül hanem aydınlığını kaybeder.
Hayatın meşakkatli yollarında olurum derbeder.
Didelerinden dökülen her damla yaş beni kahreder.
En samimi dostlarım olur sıkıntı ve keder.
Sevda meclislerinde şakıyan dilimi lal eder.
Ve gönül damıma uğursuz baykuşlar tüner.
15/Aralık/2009