Ağlama Sevdiğim... Şiiri - Adem Başdar

Ağlama sevdiğim…
Bu sana yazdığım son mektup sevdiğim.
Bu mektup sende olunca ben olmayacağım sevdiğim.
Ağlama sakın ağlama sevdiğim.

Her gözyaşın kalbimi yakan ateş misali,
Ağaçtan dökülen son yaprak misali,
Rüzgârda kaybolan kâğıt misali,
Seni kaybeden bir ben, bir ben olurum sevdiğim.
Ağlama sakın ağlama sevdiğim.

Akmasın gözyaşın kıyamam,
Akan gözyaşında boğulurum yaşayamam.
Bak, bak gene o ezan,
Ama bu sefer benim ezanım,
Benim için okuyan ezan.
Kuşlar susmuş, rüzgâr durmuş,
Bir yağmur yağıyor sevdiğim.
Sen sakın yağma sevdiğim.

Ölüm bu; dur diyemesin, yapma diyemesin.
Yüreğimden kan akıyor,
Olguma olan özlemim akıyor,
Sana olan sevgim akıyor.
Sen sakın akma sevdiğim.

Anama sen söyle ben yapamam.
Anadır ona kıyamam.
Gözlerine baka baka ben gidiyorum diyemem.
Ezan bitiyor sevdiğim.
Arkadaşlar, akrabalar hep ağlıyor.
Babamda ağlıyor.
Ben hiç görmedim babamın ağladığını sevdiğim.
Babamın yeşil gözlerine ağlamak yakışmıyor.
Sen sakın ağlama sevdiğim.

Kana kana yüreği açıyor anamın.
Savrula savrula omuzlardan gidiyorum sevdiğim.
Ve beni taşıyan kardeşimi görüyorum.
Ağlıyor o da ağlıyor sevdiğim.
Sen ağlama sevdiğim, sen ağlama.

Beyazlar içinde gidiyorum.
Kalbim kanıyor, ben ağlıyorum, sevdiklerim ağlıyor.
Sen sakın ağlama sevdiğim.
Çünkü sana ağlamak hiç yakışmıyor.

Sen gül hep gül sevdiğim…
Sen gül hep gülü sevdiğim…
Adem BAŞDAR