Ağlama Sen! Şiiri - Hüseyin Özçelik

Küçük yavru baş ucunda ağladı
Bu acı yürekleri dağladı
Gözyaşları ırmak oldu çağladı
Ağlama emaneti yiğidin
Kalmaz yerde kanı şehidin

Dağlarda çakallar delik arıyor
Kalleşler kahpeler destek oluyor
Köpekleri Batı bize salıyor
Ağlama emaneti yiğidin
Kalmaz yerde kanı şehidin

Yiğit düştüğü yerden kalkacak
Kesilir o eller kırılır bacak
Sen şereflisin onlarsa alçak
Ağlama emaneti yiğidin
Kalmaz yerde kanı şehidin

Sil gözlerini benim aslanım
Güneş doğmakta dayan aslanım
Kahpeler panikte uyan aslanım
Ağlama emaneti yiğidin
Kalmaz yerde kanı şehidin

Hesaplar elbette bir bir sorulur
Toz olur kalleşler yerde savrulur
Ateş yakan ateşinde kavrulur
Ağlama emaneti yiğidin
Kalmaz yerde kanı şehidin

İnleri yıkıldı sahipleri bakıyor
Yiğit er meydanında bak haykırıyor
Destek veren iti panik sarıyor
Ağlama emaneti yiğidin
Kalmaz yerde kanı şehidin

Hüseyin’im bu kahraman bu ordu
Saldı dünyaya amansız korku
Toplanmışlar onun bunun çocuğu
Ağlama emaneti yiğidin
Kalmaz yerde kanı şehidin