Ağlama Maraş'ım Şiiri - Aydın Duran

Bilmeden de varmış idim Maraş iline
Harap olmuş bağları,kan düşmüş gülüne
Körpe kuzuların, baktım yaşlı gözüne
Ağlama Maraş'ım derdim bana Yeter
Ağlama bu kara günlerde gelir geçer

Çıktım seyreyledim cok ücelerinden
Suların akmaz olmuş gözelerinden
Ana baba bacı yanmış, tâ cigerinden
Ağlama Maraş'ım derdim bana Yeter
Ağlama bu kara günlerde gelir geçer

Bahtiyar yokuşu ,yerle yeksan olmuş
Cenazeler gördüm eli ayağı kopmuş
Boş evleri baykuşlar mesken tutmuş
Ağlama Maraş'ım derdim bana yeter
Ağlama bu kara günlerde gelir geçer

Şeker dereden aşağı Trabzon caddesi
Kalmamış esnafın çayı çorbası kahvesi
İniltiler duydum ,her yandan imdât sesi
Ağlama Maraş'ım derdim bana Yeter
Ağlama bu Kara günlerde gelir geçer

Uyku girmez oldu gayrı anaların gözüne
Ateşler düştü babaların sinesine özüne
Yandı yürekler, feryat figan düştü sözüne
Ağlama Maraş'ım derdim bana Yeter
Ağlama bu kara günlerde gelir geçer

Konu komşu, koştu yetti hep ahalisi
Yer yatak uyumadı ağaları,beyleri valisi
Dört yandan geldi bak Karslısı Edirnelisi
Ağlama Maraş'ım derdim bana Yeter
Ağlama bu kara günlerde gelir geçer

Gördükçe ahır dağını yanar içimde sızı
Çalamaz oldum her gün çaldığım sazı
Cenazeler topladık enkazdan dizi dizi
Ağlama Maraş'ım derdim bana Yeter
Ağlama bu kara günlerde gelir geçer

Ne söylesem de kurumaz gözüm yaşım
Deprem vurdu,viran oldu güzel Maraş'ım
Ellerimi vura vura nasırlar tuttu döşüm
Ağlama Maraş'ım derdim bana Yeter
Ağlama bu kara günlerde gelir geçer..

Bir sabah vaktinde koptu, kanlı kıyamet
Her yan ceset doldu,torbalar kemik ve et
Eller semaya vardı, Kadir Mevla himmet et
Ağlama Maraş'ım derdim bana Yeter
Ağlama bu kara günlerde gelir geçer

Evvelden de düşman kasteddi cananına
Edelerin dokundurmadı bak namusuna
Mevladan geldi bu,isyan etme yaradana
Ağlama Maraş'ım derdim bana Yeter
Ağlama bu kara günlerde gelir geçer...