Gözlerin korku ile dolu küçüğüm.
Korkma annen,
Kefenini yırtıp gelecek yanına
Ve sen onun kollarında
Tekrar öğreneceksin
İnsanlara güvenmeyi
Kulaklarından silinecek mi?
Bilmiyorum,
Yıldız yağmurunun sesi..
Ağlama küçüğüm
Koluna saplanan şarapnel
İnsan olmayı unutmuş,
Bir büyüğün hediyesi
Ağlama küçüğüm
İri siyah gözlerinden dökülen
Her gözyaşın
Dalga dalga büyüyüp
Okyonuslar oluşturacak
Ve insanlar
İnsanlar ki
Kendi elleri ile yarattıkları ölüm’de
Bir utanç olarak yazılacaklar tarih’e
Kayıt Tarihi : 24.3.2003 10:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Arzu Dinçer](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/03/24/aglama-kucugum.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)