Ağlama kardeşim! Şiiri - Enes Ateş

Ağlama kardeşim, n'olur ağlama..
Kalbinden vurulmuş umutlarını,
İstanbul'da, Buhara'da, Bağdat'ta
Onaracaklar var,
Ağlama...

Kuşları gösterirdim sana ya,
Hepsi bir sesin ardından gitti.
Sanki gökyüzünü kan buladı da
Martılar, serçeler ve de kargalar,
O muhteşem sesin ardından gitti.
Boşver sen kuşları,
Ağlama! !

Kardeşini gösterirdim sana ya,
Az evvel oynarken patlak topuyla
Kocaman bir araç ezdi de geçti.
Görmedi galiba kardeşinin,
Patlak topun ardından gittiğini.
Herşeyin bir anda yittiğini,
Bilmedi galiba! !

Evini gösterirdim sana şurada,
Sivri ucuyla roketin çarptığını duvarlara,
evin viran olduğunu söylerdim ya,
Boşver,
Ağlama! !

Babanı gösterirdim sana kardeşim,
Fakat geçen üç-beş amca geldiler,
Alıp götürdüler babanı sarmaş dolaş.
Askerlik arkadaşlarıydı herhalde,
Silahları vardı ellerinde,
Bize de gösterdiler.
Baban gitmek istemedi kardeşim,
Yanlışlıkla olacak herhalde,
Tam alnının ortasından vurdular babanı,
Olsun,
Ağlama! ! !

Ülkeni gösterirdim sana ya,
Şişko bir dedeye miras kalmışmış.
Sokakta geçen gün sorduğumuzda
Asker amcalar söylemişti bize.
Huzurmuş, ferahmış, rahatmış istedikleri..
Ama ablanı niye götürdüler anlamadım!
Anneni, halanı, teyzeni niye götürdüler...

Kuşları, kardeşini, evini,
babanı, ülkeni gösteremedim
Belki kardeşim ama,
Her birinin yüreği en az senin kadar yaralı
Kardeşler göstereceğim sana,
Ağlama! ! !
Ağlama! ! !