Ağlama kaldı Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Soyarak soğana döndürdü halkı,
Yaşaran gözleri oğlama kaldı.
Bizler tavuk isek onlarda tilki,
Kızaran pilici yağlama kaldı.

Elini verirsen kolu da kapar,
Çektikçe uzayan kolunda kopar.
Ne kadar uyarsan bildiğin yapar,
Sonrada gözünü bağlama kaldı.

Borç alıp, sadaka dağıtan biri,
Olan durumu da götürür geri.
Üstelik değilse bu işin piri,
Yapılan hesabı sağlama kaldı.

Öğüt dinlemeden hikaye okur,
Sökülen ilmeği aykırı dokur.
Kendi zenginleşir halk ise fakir,
Dizleri döğerek ağlama kaldı.

Her giden geriye miras bırakır,
Olanı biteni bilmek gerekir.
Haksızlık ruhuma yara bere kir,
Durmuş oğlu yürek dağlama kaldı.