Ağlama Hatice Şiiri - İsa Efe

Ağlama Hatice...

Pembe bir hayalin kapı eşiğinde,
Boynu bükük, ömrü hüzün Hatice;
Gençti, güzeldi.
Görmeyi bilene, özeldi Hatice.
Sıcacık tebessümler yayardı dünyaya,
Almasını bilen mutluluğa ererdi.
Hatice'nin varlığı dünyalara değerdi.

Ah Hatice, vah Hatice,
Bahtı kara, gönlü beyaz Hatice.

Peygamber nidasın mirasçısı Hatice,
Bir el de güneşi, bir el de ay'ı,
Getirseniz önüne kâinat sarayı,
Özüne hain olmazdı ömrünce.
Dünyası sis bulutuna döndü de;
Rabbine isyan sunmadı Hatice.

Ah Hatice, vah Hatice,
Bahtı kara, gönlü beyaz Hatice.

Boynunu büküp de duruşun neden?
Sen mi istedin bu olanları?
Zamanın ve mekânın namertliğine,
Delikanlıyım diyenlerde katıldı.
Hatice'nin hayalleri hiç uğruna satıldı.
Sen utanma kendinden,
İnsanım deyip sokakta dolaşanlar,
Gözünün yaşına alkış tutanlar,
Nefsine ezilip de şeytanla yarışanlar utansın.
Utansın, utansın onlar utansın.
Seni ağlatan kullar utansın.

Ah Hatice, vah Hatice,
Bahtı kara, gönlü beyaz Hatice.

Seni anlamak kolaydı Hatice;
Para, pul, şan, şöhret istemezdin.
Bir sıcacık tebessüm,
Bir maneviyat,
Bir de sadakat,
Yeter de artar bile derdin.
Gönlü zengin olmanın formülünü söylerdin.
Sadece seveni değil, sevmeyeni de severdin.
Ah Hatice, vah Hatice,
Namertler boş durmadı ve lakin,
Yaşarken öldürmeye çalıştılar hep seni.
Makasları toplayıp kefenini biçtiler.
Sahtekâr oyuncular pirim yaptı seninle,
Kurmacalar kuruldu, iftiraya düştüler.
Senin gibi yüreği niye, niçin üzdüler?
Karanlık çukurlara hep gömdüler seni,
Sen çıkmak istedikçe, çukurlar yenilendi.
Çırpındın, yalvardın, dualara yöneldin,
Hakkın katında belki nurlarla süslendin.

Ah Hatice, vah Hatice,
Bahtı kara, gönlü beyaz Hatice.

Ağlama ne olur, ağlama Hatice.
Sevenlerinin yüreğini dağlama Hatice.
Bu dünya iyilere duvarsız zindan,
Katlanan kazanır, şımaran hüsran.
Ömrü ölümsüz sanan Firavun zihniyetler;
Kaç Hatice'yi de senin gibi üzdüler.
Bu geçici mekânda,
Bu imtihan yerinde,
Daha niceleri ağlayacak belki de.
Sabrı kucaklayıp da sımsıkı tutan;
Kulların mükâfatı O yüce Allah'tan.

Ah Hatice, vah Hatice,
Bahtı kara, gönlü beyaz Hatice.

Dayan, sabret Hatice.
Gün gelecek, güleceksin.
Hangi kışın baharı görülmemiş?
Hangi gecenin saltanatı
Güneşe yenilmemiş.
Yapan kendine yapar,
Sen ağlama Hatice.
Sana asla yakışmaz,
Kara bağlama Hatice.
Ne kadar düşman olsa da
Bu virane şehirde,
Az çok dost bulunur,
Acı, kötü günlerde.
Şimdi sil bakalım yeşil gözün yaşını,
Namertlere inat, dik tut sen başını.

Ah Hatice, vah Hatice,
Bahtı kara, gönlü beyaz Hatice.