Ağlama Gönül Ağlama

Gamlanıp düşme dillere,
Ağlama gönül, ağlama.
Her yara bir gün iyileşir,
Kırılan kalpler onarılır, unutma.

Gece karanlık olsa da,
Bir sabah doğar elbet ufukta.
Acılar içinden geçip gider,
Yeter ki umudu sakla gönlünde.

Gözlerin yaşla dolsa da,
Bir gün gülüşler bulur yolunu.
Hüzünler solgun yapraklar gibi,
Düşer toprağa, yeniden filizlenir mutluluk.

Ağlama gönül, ağlama,
Her mevsim sonunda bahar olur.
Dikenler arasında açan güller,
Sabırla bekleyene huzur olur.

HÜZÜN GEMİSİ
ALPEREN AHMET NEJAT