Ağlama Gönül Şiiri - Mehmet Yaşar Demir

Gel ağlama benim divane gönlüm
Bir sen misin âşık insan içinde?
Ayrılık zor gelirse de bir zaman
Başka vuslat gizli hicran içinde

Hele düşün gerçek âşık olanlar
Aşk badesin dost elinden alanlar
Aşk derdiyle sararıp da solanlar
Dolu başak gibi harman içinde

Tanımın tarifin yapan olmadı
Lokman hekim geldi çare bulmadı
Ferhat dağı yardı yine yılmadı
Mecnun Mevla dedi güman içinde

Yusuf ışık saçtı yüzü nuruyla
Yakup yandı tüttü onun narıyla
Sabır saat oldu ah-u zarıyla
Müjdeler verildi zindan içinde

Hak deyince Hakk’a gerçek âşıklar
Umut imdat olur yüzen balıklar
Bu sırra tanık deryada mahlûklar
Yunus yüzdü derya umman içinde

Ne ağır yük taşımıştı sırtında
Hicret emredildi kendi yurdunda
Ümmetleri ağıt yakar ardında
Fahri âlem göçtü kervan içinde

Halık’tır halk etti arşı zemini
Rezzak’tır tüm rızıkların temini
Habip bildi Muhammedü’l Emin’i
Şahadet edildi Kur’an içinde

Hayır, olur nice kötü bildiğin
Güle döner ayrık diye yolduğun
Ağıt olur kimi zaman güldüğün
Kimi zaman neşe hüsran içinde

Ağlamak sızlamak olur mu çare
Kadir Mevla’m şifa verir her derde
Bazen damla güzel durur gözlerde
Huzur olur ahd ü aman içinde

Âşıkların gözü kanlı yaş ile
Ömür geçer hayal ile düş ile
Varılmaz menzile bu gidiş ile
Hakk’a ermek gerek zaman içinde

İbrahim’e vahiy geldi rüyada
İsmail kurban denildi Mina’da
Cebrail yetişti yine imdada
Muştular verildi figan içinde