Ağlama Duvarım Şiiri - Tekmile Kirlioglu 2

Ağlıyorum.
Dayanmışım ağlama duvarıma,
Ayyuka çıkan, hıçkırıklarla,
Çocuklar hep şen
Ağlıyorum,
tüm bebekler vaftiz oluyor gözyaşımda.
Ten ten, ırk ırk çocuklar yıkanıyor tuzlu suyumda

Sesimi kimse duymuyor, uğraşmıyorum,
Duyulsun diye için maymunlarıma.
Dünya ya gülümsüyor, duvarıma ağlıyorum.
Kadınlar lohusalıktan çıkıyor gözyaşımda.

Tebessümümden çalınmış bir
Işıltıyla sırıtıyor güneş dünyaya
Oysa dünyayı da yıkayan benim, gözyaşımla.

Sevgi ne kadar gerekliymiş bedenime.
Istıraba gebe, suni tenime üşüyorum.
Ağlıyorum, ağlıyorum…
Bir fahişe tövbe ediyor gözyaşımda
O da utanmazlığına gebe,
Bir daha dönmem diyor, yitirdiği yitiklere.

Oysa ağlama duvarım mutlu,
İbadet ediyorum.
Ona dönüyorum.
Tamahkâr oluyor taşları arzularımla,
Bedenim yıkanıyor gözyaşımda
Ağlıyorum.
Ve tüm bebekler vaftiz oluyor gözyaşımda.