Ağlama Duvarı Şiiri - Nermin Altındağ

-Necdet Burak Altındağ'a...

*******

-Yağmur sesi, atla camdan, gir içeri
Dağıt gönlümün çilesini, serinlet yüreğimi-

Yedi tepeli şehrin ışıkları hiç sönmezmiş

Hayat
Bir bedende daha nefes almış bugün
Onu öğrendim
Hasetlikle imrenme arası
Gelgitler eşliğinde
Bir ağlama duvarında kalmış yasım
Sel sularında kaybolmuş
Çekik gözlü
Bir insan evladı

Yağmur
Edilen dualar eşliğinde
Bereketin kaynağıymış
Gözyaşlarımı akıtmayı beceremediğim
zamanlarda
yüzüme yüzüme atıp tokadını
yüreğimi yıkarmış

düşlerimi bir deniz dalgasıyla
gönderdim gitti sıcak okyanuslara
düş görmek
kirlenmiş ruhlara
yasakmış

susma yüreğim
haykır ve dağıt dilinin zehrini
kaybettiklerin
mahşer gününde
seni kanatlarının altına alırmış
yasını
şehrin varoşlarında
delik ayakkabılı
kız çocukları tutarmış

zamana dair bildiğin ne varsa
tut ve silkele yakasından
çocukluğunun mutlu zamanları
dökülsün iç cebinden
karalar o zaman döner beyaza

şimdi sinsin zamanı
yak ateşi çevresinde dön
uygun olsun adımların
davul zurna eşliğinde
çağır çocukluğunu
ruhun belki hatırlar temizliğin kokusunu
ve o zaman arınırsın

-gökyüzü karanlık, mavi kayıp, deniz suskun
ey koca şehir, tut yasımı, yüreğim bozgun…-