Ağlama Durağı Şiiri - Nihat Malkoç

Bu dünya gurbetinde sermayeyi tükettik
Nefis atına binip bir ömrü berbat ettik.

Giden gelmiyor geri saçlarını yolsan da
Nedamet bahçesinde gül misali solsan da

Gidenlerin ardından süzülür bir damla yaş
Ruhların meydanında nefisle başlar savaş

Sarmış ateş bacayı söz dinlemez nafile
Hak yola uzak düşmüş bu kaçıncı kafile?

Akşamın kuytusunda kederi azık ettik
Geçip giden yıllara ne kadar yazık ettik

Mazinin kokusunu bugüne taşır rüzgâr
Ten karışır toprağa, aynada kalır nigâr

Sabahın esintisi oynarken yapraklarla
Ruhlar kıyama durur haşrolur topraklarla

Akreple yelkovanın arası derinleşir
Mukavvadan yiğitler gölgelerle güreşir

Şafak vakti heyula aydınlıktan ürperir
Ateş denizlerinde zamanın mumu erir

Ruhların yelkenlisi bir şey fısıldar suya
Ömür dediğimiz şey rüya içinde rüya

Kanar bir gülün kalbi, gölgeler koyulaşır
Dalgaların köpüğü okyanusları taşır

Gökten bir rahmet eli silerken gözyaşını
Geceler güne gebe, hayra yor her düşünü

Ferhat dağları deler, naz makamında Aslı
Çölde akşam gibidir ömrümüzün son faslı

Sessizliğin kalbine düşerken ezan sesi
Alır mı ateşini servilerin gölgesi?

Gemi karaya vurdu, ufukta battı güneş
Bedenimi yandırır ruhumdaki kor ateş

Nefsi iman ipiyle sıkıca bağlayalım
Ömrün bu son faslında diz çöküp ağlayalım…