AĞLAMA DELİ GÖNÜL BUNLARDA GEÇER.
Gecenin karanlığında evden çıkıyorum,
Huzurumu yok ettiler, alacakları olsun,
Usandım artık kem gözlerden kaçıyorum,
Buralara sığdırmadılar, gözleri doysun.
Gidiyorum biçare gecenin esintisi eserken,
Yağmur çiseliyordu, yapayalnız yürürken,
Bir ayrılık türküsü çalıyordu, ayrılırken,
Hastaydım ağlıyordum ayağımı sürürken.
Gözyaşı dökerken, nerde rüyalarımın perisi,
Esmesin bu gece, ne olur akşamın esintisi,
Geçmesin hayalimden gönlümün beklentisi,
Görmezsem belki geçer, yüreğimin sızıntısı.
Ağlama deli gönül, bunlarda geçer,
Üzülme sen rüzgar eken fırtına biçer,
Dünya hali bir gün vefasızlarda düşer,
Bir tekme de sen vurursun olur biter.
Desem de inanmayın, merhamet var bende,
Seviyorum canlarımı, buralardan gitsem de,
Kızdığıma bakmayın, metanet var bende,
Unutamıyorum canlarımı terki diyar etsem de.
Biliyorum benimkisi belki boş bir umut,
Hayaller beyhude, geçmişe takılma unut,
Ağlayan sen değil, ağlayan gökteki bulut
Sevgiler sahteymiş, sen kendini uyut.
Hüzünle geçen günler anılarda kalsın,
Ne çıkar, seni üzenler var mutlu olsun,
Hepsi geçecek, yeter ki canın sağolsun,
İyiyi, kötüyü artık, yüce Mevla görsün.
Kul Ömer, hiç kimse seni anlamak istemedi,
Yapılan iftiralar söylentiden öte gidemedi,
Sen masumdun canlar kıymetini bilemedi,
Akan göz yaşları gerçekti kimseler silemedi.
31.12.2018 Ömer KILIÇ
Kayıt Tarihi : 31.12.2018 11:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!