Ağlama çocuk ağlama
Yıldızsız karanlık düşlerini dökme
İçindeki kezzaplı ağıtları serpme
Umutlarını vurma sabahsız seherlere
Ağlama çocuk ağlama
Gönül deryana soğuk prangalar vurma
Dolanma sessizce iç çekerek sokaklarda
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta