Ağlama Çocuk Şiiri - Kubilay Demirkaya

Asla bu devirde çocuk olmak istemem.
Yaşama hevesim kırılıyor
Şu masumiyet yüzlü çocukları görünce...
çılgı çıkmış kavonoz dipli dünyanın...
İnsanlık dibe vurmuş.
Üzülmenin bini on para etmez!
Bu dünya tüm mazlum çocuklara karşı
acı doğuyor,
zulüm doğuyor,
sefalet doğuyor,
gözyaşı doğuyor.
Aldırma çocuğum!
Sen, öksüz bir kovanda övünerek büyüyorsun.
Sen, bu dünyanın zalimliklerine karşı göğüs geriyorsun.
Sen, insanlığın dışına çıkmış zalimleri gözyaşlarının içinde boğuyorsun.
Sen büyüdükçe ...
Senin büyümenden korkanlar ölüme bir adım daha yaklaşıyor.
Sen ağlama çocuğum!
Ağlaman şu yüreğimin orta yerine bir zehirli ok gibi saplanıyor.
Sen ağlama çocuğum!
Seni tarifsiz bir üzüntüyle o sıcacık yüreğinden öpüyorum.
Söylemek istediğim biricik şey....
Utanacak yüzü varsa (!)
Sen ağlarken seni seyreden dünya utansın!

27 Mart 2012