Ağlama Çocuk Şiiri - Esra Tabur

....

Ağlama çocuk
Akıtma yaşlarını yetimliğine
Vurma artık hanceri
Ağır bir vebali yüklediğin sinene
Saklı ümitlerini
Atma sakın yeisin alevlerine
Yeis ki yakarken üşütür benliğini
Yeis ki soğuk...

Bırakma çocuk
Acının kol gezdiği koridorlarda
Ürperen benliğini görmezden gelerek
Ardına bakmadan ilerlemeyi.
Seni öksüz bırakan insanların aksine
Hüzünlü gözlerine yaşamayı sevdiren
Bembeyaz bir hayalin arkasından gitmeyi.
Hayal ki karanlığı aydınlığa çeviren
Bir ümit meşalesi...

Unutma çocuk
Gurbetin farkında olduğun kadar
Yakınsın vuslatın ipekten yollarına
Sürgün zannettigin bu ıssız diyar
Kapısını açacak cennet yamaçlarına
Ayaz yemiş çiçekler gulumseyecek
Kimsesizler kimsesi yüreğine doğunca
Zemheriyi dagitmak için esecek
Ilık ve sakin mavi bir rüzgar
Mevsimler değişecek
Ve bütün kışlar bahar...