Ağlama Çocuk Şiiri - Mustafa Kılıç

Sen ağlama çocuk yüreğim kanar.
Sen ağlarsan bülbül ağlar, gül ağlar.
Göz yaşın içimde kor olur yanar.
Sen ağlarsan yağmur ağlar, sel ağlar.

Sen ağlarsan ben ağlarım, dağ ağlar.
Sen ağlarsan gönül ağlar, dil ağlar.
Süzülmesin gözyaşların yanaklarından,
Sen ağlarsan rüzgar ağlar, yel ağlar.

Ellerin buz gibi, yanağın solgun.
Yoksa dargın mısın? Konuşmuyorsun.
Kirpiğin ıslanmış göz yaşlarıyla,
Sen ağlarsan yad, yabancı, el ağlar.

Belli ki annen yok, baban yok senin.
Dost eli değmemiş sana kimsenin.
Gayri dayanamaz bu zayıf tenin.
Sen ağlarsan ağaç ağlar, dal ağlar.

Herkes gülüp oynar sana ne olmuş.
Elinde güllerin sararmış solmuş.
Küçücük yüreğin dertlerle dolmuş.
Sen ağlarsan yolcu ağlar, yol ağlar.

Kim kırdı kalbini, kim üzdü seni.
Yüreğim affetmez seni üzeni.
Sil gözünü nolur ağlatma beni.
Sen ağlarsan ova ağlar, çöl ağlar.

İçini kaplamış derin bir hüzün.
Pınar pınar olmuş bak iki gözün.
Bir şey söyle nolur yok mu? hiç sözün.
Sen ağlarsan deniz ağlar, göl ağlar.