Ağlama Çocuk Şiiri - Mehmet Ali Temel

Sabahsız seherlere inat
Körpe yaştaki masum yüzün
Yıldızsız akşamların koynunda
Sararken bir deli hüzün
Karanlığın gizemli kollarına
Bir sen mi atıldın
Ağlama çocuk...

Yitik kentin yitik duvarlarında
Hapsolan yağmur damlası gibi
Bir sen mi kayboldun?
Yıllardır gelip geçen
Hüzün kervanlarına
Bir sen mi satıldın
Ağlama çocuk...

Çocuksu ellerinde çelik pranga
Yüreğin bir deli derya
Sesin çıkmaz, sussa da dünya
Kopuk satır aralarına
Bir sen mi katıldın
Ağlama çocuk...

Ağlama n'olur ağlama bu gece
Gece ya, gece nedir ki sence
Gökkuşağına bürünmüş
Boncuktan bir kuş şarkı söylerken tek hece
Bu anlamsız, girift bilmeceye
Bir sen mi atıldın
Ağlama çocuk...

Yudum yudum içerken hasretliği
Yok ki sessiz çığlığını duyan
Fezleken açılmış var mı okuyan
Akşamüstü gözlerin buğulanırken
İnsanca yaşamaktır tek davan
Hakka sımsıkı sarılmışken
Haksızlık çukuruna
Bir sen mi itildin
Ağlama çocuk...

Kaç yiğit can çekişir bu duvarlarda
Kaç yürek ölüme yatar
Ayaz gecelerin puslu kokusunda
Arayan, soran gözleri beklerken biteviye
Kimsesizliğin suskun girdabına
Bir sen mi atıldın
Ağlama çocuk...

Adalet elbet tecelli edecek
Güneş yine doğudan doğacak seherlerine
Umut çiçekleri yeşerecek pencerende
Keşmekeşlere meydan okuyacak yüreciğin
'BİR KANAT ÇIRPINIŞI GİBİ HÜR,
BİR ÇAĞLAYAN GİBİ GÜR'
Sevda doruklarında uçarken
Ağlama çocuk...
Ağlama...
Ağlama...