Aglama Çoçuk Şiiri - Mustafa Öksüz

AĞLAMA ÇOCUK

Sen ki şerefli bir milletin çocuğusun

Ermenilerin Doğuda insanlarını biçtiği yerde

Başı dik yürüyeceksin.

Ağlama çocuk!

Kurtların pusu kurduğu yerde

Çakalların yuvalandığı gecede

Bir güneş gibi parlayacaksın.

Sen ki bir milletin zuhurunu

Cephede şahadetiyle yeri göğü inleten

Mehmetçin çocuğusun

Çünkü sen meddahlığı olmayan

Ölüm değince kavuşmayı anlayan

Oğlunu cepheye kurban diye göndermiş,

Anlına kına yakılmış

Kınalı Hasan'ın çocuğusun.

Çanakkale’de, Sakaryada. Sarıkamış’ta

Daha birçok yerde

Allah kelamı için başını veren

Mehmet’in çocuğusun.

Ağlama çocuk!

Ne seni terör korkutsun,

Ne hayâsızlık, ne cehalet, ne de ihanet

Sen ki bir mabedi için

Bayrağını açmış

Sessizce ölümü bekleyen

Mehmet in çocuğusun.

Başı dik yürü

Boynunu asla yere eğme

Çünkü sen şerefli türkün çocuğusun

Ağlama çocuk!

Küşattır senin atan

40 kişiyle, 40000 kişiye kılıç sallayan

Namusunu eline almış

Bayrağını kefeni yapan

Yaşayan türkün çocuğusun

Savaş meydanında

Ölüm gelinliğini giymiş şehidimi beklerken

Azrail onunla ölüm nikâhını kıyar çocuk

Çünkü biz turanın çocuğuyuz

Sarı kamışta beyaz al kanlara boyanırken

Gökteki melekler gıkta eder çocuk.

O kıyamet kopsa

Mahşeri kızıllığı elime alsam

Tek bir mabedin için

Bütün kâinatı atanın önüne sersem

Yinede onun ruhunu şad edemem çocuk

Sen bize atamdan emanetsin

Bu ölüm ve kan deryasında

Ölümün kol gezdiği yerde

Dünyaya Hükmetmiş

İnsanlığa sevgi. Saygıyı, hoşgörüyü öğretmiş.

Yaşayan Türkün çocuğusun.

Ağlama çocuk!

Gecenin en karanlık yerinde

Yarınlara aydınlığı götüren

Osmanlının çocuğu

Seslen cihanı hükmiye Anıtkabir'den

Vur masaya gücünün kudretiyle

Ben bölünmez Türkün çocuğuyum.

Varsın gitsin çakal ve kan emiciler

Ama yine den ağama çocuk.

,