Ağlama Çocuk Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Yedisinde bir çocuk yetmişini yaşıyordu
Duaların boynu bükük
Yüreği kan ağlıyordu
Kollarında uçurum
Ellerinde pranga
Gözleri kirişlerde
Özgürlüğü bekliyordu
Sabah göğsünde uyuduğu annesine
Alaca karanlıkta gözyaşı döküyordu
Yarını olmayan
Güneşi doğmayan ülkenin çocuğu
Ağlama
Boncuk gözlerinden dökülen damlalar
Nehir olup düşmanını boğamaz
İsyan dolu çığlıkların
Yollarda kurşuna dizilir
Duyulmaz olur hıçkırıkların
Barut kokusundan
Dün helalleştiğin baban
Kim bilir hangi mevsimde
Senin uğruna,namus uğruna
Vatan uğruna eli tetikte
Kah nöbette kah siperde
Belki de... belki de soğuk bir kerevette
Ağlama çocuk ağlama
Ağlayacak yaşta değilsin
Gün gelecek güneşi
Baharı da göreceksin