Ağlama çocuk-2 Şiiri - Halil Aydın

AĞLAMA ÇOCUK -2
Bakma çocuk gözlerime,
Gözlerindeki beklentilere,
Cevap veremez gözlerim.
Ama istiyorsan bir şeyler duymak,
Çevir bakışlarını anlatayım.
Ne duymak istiyorsan,
Sözle doyurayım seni,
İrem bahçelerine götüreyim,
Atlas döşeklerde yatırıp,
Sevgi denizinde yüzdüreyim seni.
Bükme çocuk boynunu,
İnanmadın değil mi?
Bende inanmadım be çocuk,
Yarınlarını çaldık,
Geleceğini bombalara yatırdık,
Okuyacaktın,
Normal bir yaşamın olacaktı,
Çok gördük,
Sana sormadan senin hakkını,
Silaha ve mermiye yatırdık,
Sana yarınlar yerine,
Yağlı mermilerle döndük.
Titremesin dudakların
Söyle, bağır, haykır,
Ne söylersen söyle,
Dinleme sekte söyle.
Biz bencillik ettik
Barış yerine kavgayı,
İyilik yerine kötülüğü,
Sevgi yerine düşmanlığı seçtik.
Ağlama çocuk,
Dayanamam gözyaşlarına,
Kömür karası gözlerinden,
Süzülen her bir yaş,
Kaya olur düşer başıma.
Dün kız diye kumlara gömdük,
Bugün terörde kalkan,
Siyasette maşa olarak kullandık.
Vatan savunmasında yetim,
Namus anlayışında öksüz bıraktık.
Dününü yaşatamadık,
Bugününü hazırlayamadık,
Yarınını yalanlarla gasp ettik.
Gitme çocuk,
Gitme ne olur gitme,
Senin gözlerinde umut,
Senin gözlerinde sevinç,
Senin gözlerinde ışık var,
Sen gidersen
Umudumuz biter,
Sevincimiz yiter,
Işığımız söner,
Söndürme çocuk bırak yansın,
Birken iki,
İkiyken üç,
Üçken beş, on, yüz bin olsun,
Aydınlansın dünyamız.
Yarın sensin,
Yaşam sensin,
Sen gidersen,
Yaşam biter be çocuk
HALİL AYDIN (Sizden biri)