Ağlama Can/ağlama Şiiri - Hilal Erboyacı

Ağlama can/ağlama
Kıyamam sana
Kurban olurum/ kömür gözlerdeki yağmurlara
Kucaklasam gelir misin kollarıma
Bölüşür müsün alın yazın gibi kararmış ekmeği
Dinler misin masal anlatsam sana

Hoş masallar da aldatıcı ya!

Tamam/tamam konuşmam bakarım yalnızca gözlerime
Anlatmanı beklerim sonsuza dek
Seni en çok ne mutlu edecek

Uzattım ellerimi/tut/hadi tut/utanma
Utanması gereken sen değilsin/ inan bana
Sen/daha/tanımazsın onları
Astarı eskimiş yüzlerinde/taşlaşmış vicdanları
Benden/senden/ondan çaldıkları tebessümler
İnsanlığın yüz karası/çatlamış ar damarları
Bir bilsen/ah bir bilsen/ne çoklar
Bir…üç…beş…on…/saymasını bilsen parmakların yetmez

Hadi ver ellerini ellerime
Yanağından bir öpücük aksın yüreğime
Ver /hadi ver/ellerini öperek paklayayım
Yüreğin gibi olsun ellerin/yüreğinde saklayayım

Ağlama can/dağlama yüreğimi
Sil artık gözlerini
Ya da ben sileyim ister misin
Kehribar yüzünde/ n’olur /güneşler doğsun
En sevdiğin oyunu oynayalım birlikte
Sen bilmezsin/bilme de zaten
Ne oyunlar oynanır üzerimizde
Sen bilmezsin/bilme de zaten
Ne çok acı var yeryüzünde

Bir bilsen ağlamazsın
İnadına/inadına şu çivisi çıkmış dünyaya
Bir tekme atarsın

Hadi gel/otur dizlerime/üzme kendini
En az senin kadar /benim de ihtiyacım var sevgiye
Gül yüzünden kana kana içeyim gül suyunu
Yarınlar doldurayım minicik ellerine
Gözüm arkada kalmasın/kahrolmayayım ne olacaksın diye
Umudum
Yarınım
Geleceğim
Senin ellerinde
/Bütün çocuklar bizim/
Sen /hepimizin yüreğinde