Ağlama bülbül Şiiri - Mustafa Alpaydın

Ne ağlarsın bülbül bir derdin mi var
Ömür mü tükenir zamanın mı dar
Hasret mi çektirir o vicdansız yar
Vefasıza gönül bağlama bülbül.

Her seherde bülbül figan edersin
Hüzünlü ötersin bağrım ezersin
Yardan mı ayrıldın yalnız gezersin
Yaram yürektedir dağlama bülbül.

Kederlenme bülbül altındır tahtın
Yıllardır ağarmaz şu kara bahtın
Güle sevdalısın vuslattır ahtın
Coşkun seller gibi çağlama bülbül.

Gam çekme ey bülbül bitap düşersin
Terk edip gitse de sevgi yeşersin
Beni yaktı kendi murada ersin
Gözlerin dolsa da ağlama bülbül.

Mustafa Alpaydın

Dost kalemlerden:

BU SEVDÂ BİTMEZ

Bülbül gülsüz,gül bülbülsüz duramaz,
Rüyâsıyım dertli öten bülbülün.
Çorak gönül aşkına gül veremez,
Sevdâsıyım lâle ile sünbülün.
Rûhumla bezenir dallarda bahar,
Aşkıma özenir dağlardaki kar.
Ölmez bir anısı,bin hatırı var,
Gönül sayfamdaki kurumuş gülün.
Sevdâmı ekerim herbir köşeye,
Kalbimi dikerim huzur,neşeye.
Sevgim beşik olur mor menekşeye,
Meyvesiyim umut kokan her dalın.
Ses veririm “sevgi” diyen her sese,
Gönlüm saray dostluk güden herkese.
Sevdâsı barış ve kardeşlik ise,
Fermânıyım “birlik” diyen her dilin.
Bakman bana,bakman zahmet çekene,
Gülün nazı yük olmazmış dikene.
Yorulsam da,hak izdeyim ben gene,
Kurbanıyım Hak’ka giden her yolun.
Nazım İNCE