Ağlama Ben Varım Demedin Ki

ne üzüp durursun garip gönlümü
tüketiyorum sensiz ömrümü
üzülme oralar da bükme boynunu
ağlama ben varım gül demedin ki

sahra çöllerinde sefil dolaşan
hayaline aldanıp bendim konuşan
meleği itip şeytana bulaşan
ağlama ben varım dön demedin ki

hatayla olmuş ne olduysa
bize rastlamış nasıl bulduysa
ayrılık en büyük kusursa
ağlama ben varım gel demedin ki

hiç kimse bir haber getirmez
bu hasret bu özlem bitmez
aşk menziline erişilmez
ağlama ben varım koş demedin ki

develi köyü
pamukkale
denizli