Ağlama bebeğim, vakti gelince,
Alnına güllerden, taçlar takarım.
Topraklar yeşerip, ruh dirilince,
Gönüllerden sana köşkler yaparım.
Sürmez ki korkunun kabusu her an,
Asıra uzanır geçmiyor zaman,
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
