Ağlama Baba Ölmedim Daha

Sussana baba, yumarak gözlerini ağ-la-ma…
Bak daha ayaktayım, henüz son vuruş olmadı…
Ölmedim…
Dayanırım, ağlarım içime, yüzümde kezzap yanıkları, gönlümde hiç sor-ma ne olduğunu…
Kalksana baba, düşüyorum, tutsana beni…
Bak sana benzemez saçlarımdaki son siyahlar da aklaşmaya başladı…
Rüzgar esiyor, güneş kayboldu, can evimde matem var, ba-ba dur…
Yatma öyle, ka-pa-ma gözlerini…
Annem saramadı yaramı gece vurulduğumda, hala soğuk teras, yıldızlar düşüyor üstüme birer birer, ağırlaştım mı baba…
Gidecek miyim?
Bisiklet almadın bana…
Uyuma, yumma gözlerini… Hadi kalk ayağa işe git, çalış kazan, paran olsun çokça…
Ah baba… Ah… Elimi sevda kesti, gözüme deniz kaçtı…
Boğuluyorum baba, bilmem ki yüzmeyi, derelerde mi büyüdüm seni gibi…
Hadi, hadisene…
Yılan var baba denizde, ona mı sarılayım, ya beni sokarsa…
Bunlar ne balığı rengarenk, ne güzeller, güzel ne baba, sevsem yakar mı, saysam bıkar mı, sorsam kaçar mı…
Kötü mü sevmek baba, kö-tü-mü yürekten sevmek…
Çentik atıyorlarmış kaç kez yattıklarına dair birileri… Ben yapmam baba, öğretmedin ki, elime, dilime, belime sahip olmayı öğrettiğinden de başka.
Neden, makbulü bu mu dur ba-ba…
Makbuleyi de tanımam, Pakizeyi de… Bana ne bunlardan, sokağa düşer mi duygularım baba desene...
Bak gene kapandı gözlerin, dur hasta benim, ölen benim, ba-ba aç-sa-na gözlerini…
Doğrul bir yataktan, hadi bir adım, beş adım…. Kusuyorum baba…
İğrenç bu dünya, yoksa dünya iyi ben mi, yoksa, yoluma çıkanlar mı?
Bu pezevenk kılıklı adamlar, bu puşt gülüşlü....lampara adamlar da kim, ya bu ölü seviciler, kirli elleri, kirli yüzleri... Elleri ceplerimde, iç cebimden çalıyorlar şiirlerimi…
Dokunmasınlar…

Hastayım… Çok…
Ver elini bak avuçlarım yanıyor, kelebekler öpmüşken usulca…
Bu demir tozlarını kim savuruyor gözlerime.

Susma baba, anlat adamlık nasıl olurdu, dinlet sesinin en şefkatli tonuyla, yok bağır çağır, sus-ma…
Yol nerde kaldı, iz ne, ışık ne…
Kararıyorum, sararıyorum, yüzümde kaz ayakları fazlalaştı, çizildim anlasana…
Hadi… Bak elimi uzattım…
Görmüyor musun titriyor parmaklarım, ve tırnaklarım sökülmüş…
Adamlıktan çıkmışım baba, yoldan da, halden de dilden de, sözüm kesilmiş, sazım kırılmış, burkulmuşum…
Kuru bir dal gibi hafifim, rüzgar vuruyor, yağmur yağıyor üzerime…
Buz gibi gülüşlerim, yanağımda eşek arıları…
Öksürme ne olur, ciğerim sökülecek, bırakacağım söz, kız baba kız bana, içiyorum diye sigarayı…
Ah, kız… Çocuğum, bekle yedi aylık olacak doğumu, saçları anası, gözleri anası, ağzının karası… Ne-re-de… Anası…
Üşüttü sevda, yaktı ateş, küllerimi topla baba, savrulmadan…
Hadi bir adım daha at bana az kaldı, yoruldum…
Hadi bir daha sık omuzlarımdan… Dik dursana baba, ne olur çökmek üzereyim.
Düşersem, çökersem, dağılırsam…
Kim toplar? Yakan top atanları boş ver bakmaz, görmez, gel geç zamanlara denktir bakışlar, tutmaz ellerimden sen gibi.
Of baba, ne çok ihtiyacım varken sana, beynimde üç beş ateş topu, her çapta…
Dokunsana saçlarıma! Dokunsana beyaz yalnızlığıma.
Düşmüş mü ateşim, annem ıslak bez mi getiriyor, aspirin mi eritecek suda…
Su versene baba, su, su… Anam yokmuş, hastaymış, işi çıkmış, pazara gitmiş…
Kalkamıyorum.
Hadi, mutfak şuracıkta… Beklerim, git hemen gel, yalnızlığım örtmesin üstümü ba-ba…
Sargı bezi mi o elindeki, biraz da yaşam ilacımı süreceksin ruhuma.
Tutsana baba uçan ruhumu kocaman ellerinle, kaçıyor gülüşlerim, acıyor düşlerim, içim dışım yaşım başım, ba-ba… Tut-sa-na.
Düşersem buralarda, düşeceksem toprağa, koyma bu yaban ellerde, olsun da memleket havası olsun çalan türkü, dolsun da memleket toprağı dolsun gözlerime…
İlaç mı bitti baba, nefesim mi kesiliyor, rengimde mi karardı yoksa…
Ekmek versene azcık baba, pide olsun arasında beyaz peynir, çay da…
Şekerimi atsana baba, tutmuyor bak ellerim, elim yandı, içim yandı…
Yüzüme vurma ne olur, içimi dışımı gelmişimi geçmişimi…
Baba ağlama, ağ-lat-ma düşlerimi…
Işık yükselir gene her yandan, bak… Uzaklardan gelir belki beklentisine gebe akşamlar.
Kurtar beni, hadi al şu ateşimi yüzümden, şiirlerimi topla, yazılarımı, s/aklama…
Yak, yak hepsini yak…
Geçmesin ellerine ala kargaların, gülmesinler, bilmesinler, sormasınlar binlerce dizelerimi, cümlelerimi…
Hıçkırıklarım çoğaldı, nefesim daralıyor, bakma sen, bakma bana…
Bak hala atıyor nabzım, korkmuyorum, kolay değil vazgeçmek, senden
benden, yarden ve kıymetini bilmediğimiz yaşamdan…
Bak gözlerim küçüldü, parmaklarım da morarıyor…

Baba dur nereye, daha “mektebin bacalarını” söylemedik, dur…
Çöküşümü gör, n’olur…
Kapatma gözlerini, ka-pa-ma…

Mozan-Muharrem Araz
12 Mayıs 2009