Ağlama anam benim için, bizim için.
Herkes gibi bizde payımıza düşeni aldık.
Herkes gibi bende aldım acılardan,
Yoksulluklardan, ihanetlerden ve ne varsa daha başka.
Hepimizin hikayesi ayrı ayrı anne.
Ağlama artık hikayeleri ayrı ayrı olanlara.
Herkes gibi bizde yandık,
Saf sevdalardan geçerken.
Ağlama anne benim için.
Herkes gibi bende sevdalandım, gururlandım.
Herkes gibi onurumla yaşamaya çalıştım.
Ve herkes gibi yaşadım onurumla anne.
Ağlama artık güzel anam ağlama.
Gözlerin dalıp gitmesin gayrı uzaklara.
Bak geldim mapusluğun kuyularından.
Bak yine karnım aç dedim.
Ağlama artık anam gülsün artık güzel gözlerin.
İlk yenilen biz değildik ki hem.
Bak herkes yenilgilerden çıkmış.
Ağlama artık anam gözlerinin yaşı sende kalsın.
Ağlama artık anam
Bak yeni bir gün doğacak az sonra.
Ve biz kaldığımız yerden,
Vuracağız yüreğimizi yeni sevdalara...
(31 Ağustos 2004 / İzmit)
Önder BekerKayıt Tarihi : 7.9.2004 15:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Önder Beker](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/09/07/aglama-annem.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!