Ağlama Anne Şiiri - Osman Tekin

Anne, fakir olmak suç mu?
Niye suç olsun ki kuzucuğum?
Bu gün, okulda -Ali var ya
Doktorun oğlu-
'Sen fakirsin, bizimle oynayamazsın' dedi.
Sonra da beni itti.
Dizim sıraya çarptı anne
Bak dizime, kanadı.
Canım çok yandı anne,
Ağladım; hem de çok ağladım
Öğretmenimize söyleyecektim,
Söyleyemedim, korktum anne.
Niye paramız yok bizim anne?
Niye kimse gelmiyor evimize,
Ev sahibinden başka?
Niye azarlıyor, her seferinde babamı?
Ev sahibini hiç sevmiyorum anne.
Söyleyin gelmesin bir daha.
Seni çok seviyorum anne,
Biliyor musun?
Her şeyden çok
Ekmek arası patatesten bile
Ne oldu ki, neden ağlıyorsun anne?
Ne olur sus anne
Ben de ağlarım bak!
Söz, seni hiç üzmeyeceğim.
Derslerimi de çok çalışacağım.
Taktir getireceğim anne.
Defterimden hiç sayfa koparmayacağım.
Yazımı da küçük yazacağım.
Defterim bitti demeyeceğim, söz
Sus be anne!
Bak sana ne vereceğim anne.
Al bak, yumuşacık, kağıt mendil.
Hem de rengi pembe.
Bak ne güzel kokuyor,
Saçların gibi...
Dün arkadaşım vermişti.
İstemedim, kendi verdi.
Sen demiştin ya;
'Kimseden bir şey isteme.' diye
Ama ben de
Onun ödevine yardım ettim.
Al, sil göz yaşlarını,
Sus artık!
Seni çok seviyoru anne çok
Biliyorum, sen de beni...
Ağlama anne!