Ağlama Ana Şiiri - İsmail Gülmez

Gözlerde esrarlı yaşlar, anlamı bilinmez.
Yürekler neden buruk, neden bugün gülünmez,
İşte şehidin geldi, neden ruhun sevinmez?
Yoksa sen öldü mü sanırsın oğlunu ana,
Hadi sil gözyaşını, şehitler asla ölmez.

Yaramdan boşanan kanlar sarmış tabutumu,
İçimdeki vatan aşkı yazmış onurumu,
Göğsümdeki kurşun nişanlamış gururumu.
Sen neden hala hüzünlü bakarsın ki ana,
Hadi sil gözyaşını, bayramdır bugün bana.

Şehidine gülümsüyor Ay-Yıldız semada,
Bir dalgalanışına binlerce evlat feda,
Binlerce kartal yatıyor, her damla alında.
Ağlama, bak oğlun da sundu canını ana,
Hadi sil gözyaşını, vuslattır bugün bana.

Ben çift başlı kartalım, kaçamam kurşunlardan,
Bir damla kan dökülse gül kokulu bağrından,
Yıkılırım... Utanırım şu al sancağımdan.
Yoksa sen vefasız mı sandın oğlunu ana,
Hadi sil gözyaşını, bedeldir ölüm bana.

Yavrunun başını okşayacaksa sancak,
Naçiz bedenini kucaklayacaksa toprak,
İlelebet dalgalanacaksa bu al bayrak,
Bir değil, bin evladın feda olmaz mı ana?
Hadi sil gözyaşını, bayramdır bugün bana.

Eğer ki karanlık aydınlığı boğacaksa,
Vatanım o hainlere meydan olacaksa,
Ölmek farzdır bana, Ay-Yıldız sızlanacaksa.
Ya sen ne için doğurdun ki oğlunu ana,
Hadi sil gözyaşını, bayramdır bugün sana.

Gözünden yaş değil, dilinden dua isterim,
Yüreğinden kopan helalliğini beklerim.
Mezarımda son bir İstiklal Marşı dinlerim,
Sonra da ebedî uykuma yatarım ana.
Ağlama artık, bugün melekler hayran sana.