ağlama çocuk güneşi yakar bakışların
endamı yeter sana şehadetin
avuçlarında sıkmış olsanda toprağı
doyamadan ve anlamadan terk ederken dünyayı,
....ve günaha batmadan,
ağlama çocuk...
silahı tutan eller yürek dedikleri taştan geliyor
sürdüğünü zannettiği padişahlık
kara bir zindanda bataklık
devran geldiğinde yanacak
zindanı aydınlatan ışık
çamura saplanmış bedenler
ağıtlarında pişmanlık
kapı kapanmış artık
....bataklığın altı cehenneme bir kapı
Kayıt Tarihi : 27.7.2006 21:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
israil'in lübnan'a açtığı savaşta ölen çocukların ve masum insanların katledilişine atfen yazdığım bir serzeniş
TÜM YORUMLAR (1)