Ağlama Şiiri - Hasan Hüseyin Kaynak

Karanlıklar bastırdığında hep sen gelirsin aklıma
Nedense akşamları bir hüzün çöker içime
Sevda sözleri dökülür dudaklarıma
Ağlamam desem yalan olur
Bir umuda sarılır gibi sarılırım sensizliğe
Gözlerimde büyüttüğüm için yaklaşamam ki sana
Bir buse kondursam al yanaklarına
Ağlamam diner belki o zaman.

Sensizliğin adı hep yalnızlık
Sana kavuşmak mı başka bahara
Yarınlar hiç bitmez ki ümidi olana
Aldırma gönül birazdan gün doğar
Al yanakların aydınlatır gözlerimi
Dökülür o an dudaklarımdan ismin
İsmin yalnızlık, ismin hasret
Dudakların ruhumu yakan bir ateş…

Ağlama ne olur birazdan gün doğar
Ellerimde demet demet çiçekler
Yüreğimde ince bir sızı …
Karanlık akşamlardan kalan bir sabah
Kalabalık sokaklarda yapayalnızım
İçimde bir savaş ve sen …
Sen ağlama, ben ağlarım her an!

Soğuk mezarlar çıkıyor karşıma
Taş duvarlı evler daraltıyor yüreğimi
Yolları arşınlıyor bir adam
Her gelip geçene birini soruyor
O anda kaldırımlardan bir kadın geçiyor
Onun ardı süre sürükleniyor, adam
Yollar hiç bitmiyor ki;
Kendi kendine söyleniyor
Ağlama ne olur birazdan gün doğar …