Ağlama Şiiri - Mahmut Çopuroğlu

Ağlama.
Evinde, odandaki yatağında.
Ağlama daha fazla.
Ne için ağlıyorsun sevgili?
Her gün düşünüyorum oysa seni.
Ölüp ölüp dirildim şimdi
Ağladığında ise hayat bir zindan gibi.
Şimdi her şeyi anlatırım aslında.
İçimdekiler birbir dökülür devamında.
Nedir acaba bu içimdekiler?
Belki yanan odun parçalarıdır.
Evleri sarsacak bir oftur.
Gittikçe sesi yükselen çığlığımdır.
Bir ceset vardır belki içimde.
Çürümeye başlamış bir ceset.
Ne dersin, belki sadece boşluk vardır.
Neyin nerede olduğu belli aslında.
Ellerimde birkaç fotoğrafın var.
Bakıp seni sürekli sayıkladığım fotoğrafların.
Ağladığın fotoğrafların var.
Bakıp bakıp ağladığım fotoğrafların var.
Burnumda gül kokusu.
Yanı başımda üç beyaz gül duruyor.
Öncekilere ne olmuştur acaba?
Kurumuşlar mıdır?
Ölmüşler midir?
Tekrar vermek istiyorum sana o güllerden.
Gülüm...
Tekrar ellerine tutuşturmak istiyorum o gülleri.
Küçük ellerine.
Zarif ellerine.
Tuttuğum ellerine.
Öptüğüm ellerine.
Bir kez daha güldüğünü görmek.
Bir kez daha.
Öpüşmek...
Bir kez daha yanında olmak istiyorum...
Yer yer yalvarıyorum.
Ağlama istiyorum.
Hep gül istiyorum.
Bir daha gülüm ol istiyorum.
Ağlama.
Ağlama lütfen sevgili.
İstediğin zaman olurum yanında emin ol ki.
Neye ağlıyorsun? Gözyaşlarını sileyim şimdi.
Tekrar ağlama diye.
Çalışıyorum inan.
Bana da inan.
Seni ne kadar çok sevdiğime.
Ve de.
Uğruna her şeyi yapabileceğime.