Ağlama Şiiri - Yasemin Ayhan

AĞLAMA

Aramıza ördüğün duvara resmini astım;
Baktıkça nefrete dönüştü aşk,
Ama bir gram eksilmedi.

Nihayet sustum:
Daha önce de gitmiştim,
Ama böyle susarak değildi.
Kavgam bitti, sevdam kaldı geriye;
Ama kapkara.
O da biter elbet bir gün...

Korkup kaçmasaydın;
Benim gözümdeki senin tatlılığını,
Dünyada cenneti yaşamayı,
Sevdiğinle yaşlanmayı,
Engelleri aşmayı öğretecektim sana.

Şimdilerde seni hatırlatan herşeye;
Şehrinin plakasına,
Dinlediğin şarkılara,
Kısacası eşgaline uyan her şeye
Nedensiz düşman kesiliyor, uzaklaşıyorum oradan.

Diken üstünde sevdim seni,
Korka korka.
Eceli çekiştirip ölüyormuş gibi,
Gideceğin hep belliydi.

"Ağlama" isimli bir şiir yollamıştın en son.
Ağlarken uykuya dalacağım günleri önceden bilir gibi.

Vefası sağır, dilsiz sevdiğim!
Senin ince düşüncen bir bana mı kördü?
Bendeki nefret bile;
Senin sebepsiz gidişinden,
Çok daha gerçek ve samimi.
Gözün gözüme değmesin!
Yoksa yine affederim,
Belli olmaz...

Yasemin Ayhan