Ağlama Şiiri - Enver Levent Batur

_ bende gün bitti
bırak saçlarını dolamayı artık parmaklarına
akşamın yaslı karanlığında ver elini
kayan yıldızlara dilekler tutalım

gözyaşların uykusuz gecelerimin ateşinde
neden hep ağlıyorsun düşlerimde

_ bırak aydınlatsın yolumu
kömür karası gözlerinde parlayan ışık düşerek gökyüzüne benek benek
umudumuz olsun samanyoluna çıkalım

sanki bilmiyorsun akşam çöktüğünde pencereme
senden başka hiç kimse girmeyecek düşlerime

_ artık ağlama düşlerimde

şafağa kadar kör gelgitler olsun sevdamız bu şehrin sokaklarında
ikimiz de aynı aşkla yanalım yazgımıza

öpmelerim olsun bu yıldızlar gül kurusu dudaklarında
bir gün hiçbir şeyim olmasan da

_ sen benim hep her şeyimsin
salkım saçak gün ışıklarıyla düşten önceki yarı aydınlıkta da
ölüm meleği kapıyı çaldığında da

uzaktan bakarken pişmanlıklarıma
yalnız kaldım yine kendimle uyandığımda