Ağlama Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

bakma bana öyle git diyeceksin de bir sebep aramaktasın adeta.
sakın ağlamaya kalkma, yalanlarında başlayacak hemen ardından
kimlere uyduğunu bilemiyorum, seni tüketen ben miydim yani?
ama bakma artık öyle ve gideceksen çek git, gideyim ya da ama sus.

şimdi bu sonbaharın içinde bir yağmurlara teslim olacağım birde gözyaşlarına
kim bilir içinde ne fırtınalar kopuyor da yüzüme bir türlü söyleyememektesin
ve bu susuşun fırtına öncesi sessizlik mi her an ağlayacak
seni sevmiyorum, sevmiyorum diyecek bir halde ve bakışlardasın
kısırlaşan bir mevsimin son ham meyveleri mi olduk hazan vurmuş ağaçlarda
bakışların tomurcuk açan zakkum çiçeğinden bile acı istediğini bilmekteyim
gidişim/i ve sessizce onaylamaktasın....,

hayır, ağlama! bak ben toparlandım bile, sen dur uslu uslu
ben kapıyı çarpana dek bekle ve sonra tüm kinini gözyaşlarına yaz
ardından, ardıma arka arkaya sırala
bir zamanlar sevdiğim ve sevildiğim sevgili elveda,