Sen ağlarsan;
Yağmur olur gözyaşın,
Ayaz geceye...
Ve ben çocuk olurum,
Sokak ortasında.
Evsiz ve yuvasız,
Üşürüm… Ağlama...
Sen ağlarsan;
Şarapnel parçası olur her bakışın,
Harp meydanına...
Ve ben çocuk olurum,
İki ateş arasında,
Savunmasız ve barınaksız...
Ölürüm… Ağlama...
Kayıt Tarihi : 2.8.2013 09:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevdiğiniz insanların gözyaşlarını görmek, kanının aktığını görmek gibi bir şeydir aslında. Biri bedensel yaraların neticesinde diğeri ruhsal yaraların neticesindedir. Beden bir şekilde kendisini onarır, yeniler ama ruhun yarası derindir kolay kolay geçmez. İçsel yaraların sonucu olan gözyaşı içsel kalbinize yakın bir kalbin acısıysa sizi de en az ağlayan kişi kadar yaralar, incitir. Ve ağlamak acının aslında son evresidir. Çünkü damla kendini tamamlamadan damlamaz...
Kimsesiz yavru gibi, boyun büker kardelen.
Nazlı yavrum ağlama, ben buna dayanamam.
Nazlı yavrum ağlama, ben sana hiç kıyamam.
Duygu yüklü şiirinizi ve değerli kaleminizi kutluyorum.10+.ANT. Saygı ve sevgi ile kalın.
Hikmet YURDAER
TÜM YORUMLAR (3)