Ağlama Şiiri - Nazım Çetin

içimdesin....
rüzgarın estiği bir yerde
bir matem var canım orda
çok uzakta değil.
bir ölümlünün dudaklarında
eski...
eskinin de eskisi bir yolculukta.
bir nehir büyür gider
gözlerinin tavanında.
ama ağlama

bu bizim yolculuğumuz varlıktan, yokluğa
yüreğimizin yettiği yerden,
hemen dibinden.
günah saklayan dişlerden çaldım ademin nefsini
ve sarıldım kaburgamın bir parçasına
durma..
nefessiz kalana dek adımla kendini
ama
ağlama

nereye diye! soracaktır
şeytanın aklıyla her yasayan.
bir düşte doğup
o, düşte ölmeye diyeceksin
ve sen.
yalın ayak bir başına
çekip gittiğin gibi asi
dönüp son defa bakmak gibi acı
ve bitmese de
sabır saklaya, saklaya yaşayacaksın
ama ağlama

biz bir kaçaktık
kendi öykülerimizden kaçtık.
ve pişmanlığımızı derdest edip.
o, öykülerin eşiğinde yattık.
belki de buydu şairliğimize sebep
ama ağlama,,

zaten gelmek değil midir
aslında gitmelerin arka kapısı.
ve zaten bir sondur.
bu sonsuz alemin yedi tahtası.
ama ağlama..

bizi de yüreğine gömenler olacaktır elbet
bizimde mahşerimiz olacaktır üzülme.
ve döneceğiz bizi bizim sabrımızla bekleyenler için.
belki bir sabah
belki bir bahar.
korkunun soğuk dudaklarıyla ıslanınca yanaklar.
doğum sancısı çektiğinde şafak
tarihin adil yazıcıları
gömüldüğü yerden yeniden uyanacak
bekle
ama ağlama....