Sen ağlama…
Tabiat döngüsümü gözünden akan yaşlar
Bahtının karasımı o kurban olası saçlar
Bu kader yolunda tırnağına değen taşlar
Sabır tesbihinin taneleri sevdiğim…
Ağladıkça gözündeki o güzelim fer söndü
Ağladıkça üzerinden hayır gitti şer döndü
Ağladıkça karanlık ruhundaki tek yöndü
Herşey Ondan unutma,sabreyle ey sevdiğim…
Göz yaşının denizinde madalyonlu yüzücü
Kıramp girdi boğuldu, kurtaran yok üzücü
Kaderin defterine nokta koydu yazıcı
Madalyonda faydasız ağladıkça sevdiğim…
Hani ağlıyorsun ya ikide bir arayla
Gamzelerin çatlamış kanıyor bir yarayla
Oysa bir gülüşün değişilmez sarayla
Gül ki gönlüm şenlensin çok görme be sevgilim…
Özgür Bebek
Sakarya 2009
Kayıt Tarihi : 9.10.2010 23:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)