Ağlama! Şiiri - Halime Erva Kılıç

Kızma güne, yine 'bitti 'diye
Titriyorken ellerin,
Sevgiliye kavuşma hayâliyle

Korktun da biraz ama
Asıl başlangıca heyecanlandın
Cebrail seninle konuştu bu gece
Sevdiğinin eteklerinde
Sevdiğine, onu şikayet ettin
Bir çocuğun elinden şekerini alınca hüzünlenmesi gibi
Boynunu eğdin

Yanağına dokundu;
_'Ağlama' dedi
_'Ağlama'

Çocukça sevdin
Çocukça...
Hatalarını görmeden

Yanağıma değen, nurun busesi değil midir?

Saklıca gözyaşlarımı silen, o el...
Muteberce ağıtına yanarken aşıklar
Saklıca okşuyor, bu el
Cebrail'in uykuma gelişine
Hasretime bıraktığı gül kokusuna
Başsız seccadeler, gönül verdi
Sabah ezanına varmadan gün
Rahmetinden yudumlar yağdırdı

Şimdi yine ağlıyorsun
Bu geceye de konar hümâlar
Sen ki sevgilinin kıyamadığı
Kim kıydı sana
'_Ağlama' dedi sevgili
'_Ağlama'
Yaslanıp da pencerene her gece duanda
Yaşartma gözlerini
Bak açılıyor eller, sana doğru
Çağrı
Bekleyen bir nur ki;
Şehitisin fani mendillerin

Gözyaşını silemeyen
Bu kederin de nedir?

Öksüz, yurtsuz bir yetim gibi
Boynunu büktün

Yanağına dokundu;
_'Ağlama' dedi
_'Ağlama'

Halime Erva Kılıç
'