Ağlama! Şiiri - Mustafa Cilasun

Evet sen,
Ne kadar haklı olsan da,
Haklarının gaspıyla karşılaşsan da,
Ne olursun gözyaşlarını akıtma, umudunu karatma.

Senin,
O aziz nefesin var ya,
Unutma ki bir gün çıkacak darlığında,
Her ne kadar yeis varsa da, sen ne olursun aldırma.

Sana,
Ben şimdi ne deyim,
Biliyorum ki pek çok sefil bir nefesim,
Hakikat nerede ben nereden bilirim, kalbinde acizim.

Ne yıllar,
Tükendi ve nede gasplar,
Hep siz mi olacaksınız eziyet yaşayanlar,
Hak adına takla atanlar utanmadan şarlatanlık yaparlar.

Senin
Mahzun halini düşündükçe,
Her ne kadar nefesimde takatsizse,
Kalbim titremelerde, ruhum bir girdabın hüznüyle sende!

Aslında,
Bir insanın mayası bozuksa,
Hicranda eğer başucumda duracaksa,
Serabın solgunluğunda, umuda açılmak hak olmazsa inanma!

Ömür,
Mütemadiyen böyle yaşanacaksa,
Gasp edenler arlanmadan hep cirit atacaksa,
Ruhum prangalarda İsanın hikâyesini yaşayacaksa sen ayıkla!

Akidemim,
Münhal yozluğunda,
Maslahatların sağanağında nefes alınacaksa,
Azimet kimin umurunda, mağfiretin hakikati anlaşılmayınca!

Korkmak
Uzvi değil kalbi olmalıdır,
O kalp sahibinden arî nefes almamalıdır,
Hak her yanımı kuşatmalıdır kelam o vakit anlamını bulmalıdır.

Gitmeler nihaidir,
Beklemeler fecrin zindeliğindedir,
Şafak, umutların nefesinde aşikâr olan gerçektir.
Kim neyi bilir, hikmet nerede gizlidir, o sabır benin terazimdir.