Ağlak Şiiri - İsa Kaya

ağlardı,

ağzı kulaklarına varacak kadardı ağlamışlığı

önce sesi çıkmazdı
boğulurdu içine

sonra hıçkırık olurdu
boğulduğu kendine..

çok severdi babasını
ökçesine bastığı ayakkabılarını giyerken
ve kapının eşiğinden annesine söylenirken
hep yanındaydı

ağlardı,

annesinin dizindeydi başı
bitleri ayıklanırdı
saçları kopar
ağlardı,,

odun taşırdı kucağında
terlikleri çamurda kayar
ikiye ayrılırdı cılız bacakları

dayağı yer
ağlardı..

büyüdü sonra

komşusunun oğluyla

seversin dediler
sonra sonra

..

neyse.