Ağlak Şiiri - Ömer Kıvanç

Öylesine alışmışım ki gözlerinin kokusuna
sezgisel tüm yansımalar seninle dolu
Yokluğun asılır acılarla bir olup kirpiklerime
ve ardından
kasvetli bir hava sarar şu yaşlı kordonu,
sızlamayan bir tek yakası kalmaz artık İzmir in
Daralır yüreğim, bulanır tuzlu sularda
Sığmaz sensiz yüreğim
Sığmaz marinalara
suretin yalpalanır yosunlarla bir salınan dalgalarda
parmakların kokar rıhtımlar
Türkülerin eser ılık ılık içime
Kederim benim, gençliğim
savrulur dört bir yana imbatlarla
birbirini kovalayan her dalgada biraz daha erir yüzün
alabildiğince İzmir olursun işte
Efelenir her zerren
Ürpertilere gebe, derin maviler dolusu hüzün
Ben, sen olup gitmişken benden
Aşklarım sende kalsın isterim
Hasan Tahsinlerim, Zübeydelerim
Atatürk’üm, Tek bir kadeh rakım
Fava mezelerim
Ve üzeri ayyıldız döşeli kan kırmızı bezlerim
Salınsın isterim kordon boyunca her balkonda

Ben her yarayı seninle temizler
Her yaraya senle hasret giderim
bilirim ki;sendedir İzmir gibi, iyileşmelerim..

Kokunun sarmadığı bir bahar öksüz kalır artık
Sensiz açan her çiçek, hüzün salar rıhtımlara
Nisan tanelerinin bile kalmaz bir tadı,
ağır ağır uzaklaşır gemiler kimsesiz, mendireklerden
izdüşümlerinden arda kalan köpükler, gelinliğine benzer
salına salına gelip ayak uçlarıma
o ilk danstaki gibi ıslatır tenimi.
çapa misali kirpiklerin
saplanıverir art arda düşlerime..
Alarga..!
Ne duruyorsun ki hâlâ
Kasırgası yüksek ve güzel bu şehirden
Sevgisi tanrısal korunaklı
Günahı bile tatlı
yüzünü çevirip benden
sök al yüreğimle bir kirpiklerimi
sök al da yağmurlara gebe gözlerini koru