Sen gittin.
Uzaklaştın ya kendince,
sanma ki bu gönül uslandı.
Yorulmadı, bıkmadı biliyormusun.
Ne mevsimlere aldırdı.
Ne yağmurlara, ne çamurlara.
İşe de yaradı yağmurlar..
Kimse anlamıyordu
evinin karşısında
Ağacın altında beklerken.
Kahvehaneye gitme bahanesiyle,
hep sana koştum.
Her gece ' iyi geceler ' dedim.
Işıkların sönerken,
duyuramadım.
İçime huzur doluyordu,
Her gece orada beklerken.
Nasıl ki sönünce ışıklar..
Hep hüzün doldu yüreğime.
Bilmelisin ki;
Ağladım her seferinde,
eve dönerken.
26.06.2003
Mehmet BOR
Kayıt Tarihi : 1.7.2003 16:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
imza
mehmet bor
Nasıl ki sönünce ışıklar..
Hep hüzün doldu yüreğime.
Bilmelisin ki;
Ağladım her seferinde,
eve dönerken. '
Her yürekte böylesine gizli kalmis sevdalar vardir. Yasam iste... Düsündürdünüz, sag olun kardesim.
TÜM YORUMLAR (3)